Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

κρυμμένος ήλιος

η σκοτεινιά που απλώνει με ρουφάει

πίνει τα απομεινάρια μου

καθυστερεί τη βλάστησή μου

καταδικάζει το σχολειό μου

σαπίζει τα αγγεία μου

με κάνει σκιά χωρίς άκρα

με αφήνει παγωμένη στο υγρό χώμα

κι εκεί τα ερπετά με κατασπαράζουν

προσμένω την αποκάλυψη

σαν διψασμένο μουδιασμένο αγρίμι

βάλτε μου μία σταγόνα να πιω

γκρεμίστε τα τείχη που δεν αντέχω

ενώστε τα κομμάτια μου εκεί επάνω

εμίσησα τη γη και τα έγκατά της....




Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2011

σβήστε τα φώτα....
ας δώσουμε μία ανάσα στη μητέρα γη

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

εχθές και σήμερα , και μία μέρα την προηγούμενη εβδομάδα......

πορεύτηκα παρέα με το χειμωνιάτικο παγωμένο αγέρι

χάθηκα

ένα αστέρι στον ουρανό έκλεψε τη ματιά μου

κουμπώθηκα

βρήκα το δρόμο μου ξανά


Βιβλιοπρόταση: Δεσποινίς Πελαγία

Dete.gr :: Βιβλιοπρόταση: Δεσποινίς Πελαγία - Ξανθούλης Γιάννης


...Η Δεσποινίς Πελαγία είναι μια γυναίκα αλεξικέραυνο τύψεων, επιθυμιών, ελπίδας και ερωτικών διλημμάτων.

ακόμα...

ακόμα κρατάω γερά
σαν κόλλα στιγμής
συγκρατώ με μανία
όλα αυτά  τα μικροσπικά κοματάκια
ναι , γυαλί , χαρτί, διάφορα εύθραυστα υλικά
τα μαζέυω ευλαβικά
όπως τα φύλλα από δέντρα
και τα λουλούδια....
δε θα ξεφορτωθώ κανένα
τα ΄χω καλά φυλαγμένα

τυλιγμένα σε χρυσά πέπλα
όμορφα περιποιημένα
ακουμπισμένα απαλά
σε λευκά πέταλα
αφημένα σε ορατό σημείο
αυτόφωτα
αυτοδύναμα

λάμπουν ακόμα
όταν κάποιοι με τα σφυριά τους
απλώνουν σκοτάδι
θρυμματίζουν λάμπες και προβολείς
ακόμα και τότε
ο θησαυρός μου
βγάζει πιο έντονο φως
φωτίζει όλη την πλάση
με ακολουθεί ακόμα
όταν με κεφάλι σκυφτό περπατώ
σε δρόμο μακρινό
ενώ έχει δύσει ο ήλιος
ακόμα και τις πολύχρωμες στιγμές
τις στολίζει με λάμψη
ακόμα και όταν δεν θα ΄μαι πια εδώ
θα συνεχίσει να φωτίζει
όταν κάποιος θα ψάχνει για φως

ή ακόμα έστω μία μικρή φλόγα


θα κρατάει γερά ακόμα

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

απόπειρα

τίποτα δεν πάει χαμένο , τι κι αν κάποιοι καλύπτουν τα μάτια μας 
με μαντήλια και σκιές

έκανα μια βόλτα σήμερα
και πέρασα από πολλά δρομάκια
μπερδέυτηκα ανάμεσα τους
υπήρξαν στιγμές που δεν ήξερα ποιο να ακολουθήσω
υπήρξαν στιγμές που βρέθηκα σε καθαρές λεωφόρους
στιγμές μεγάλες σε σκοτεινά σοκάκια
συνάντησα πολλών λογιών ανθρώπους
όλοι είχαν να πουν μια ιστορία
προσπάθησα να ακούσω μερικές
κατέληξα λοιπόν μετά από αυτή τη βόλτα
σ΄αυτά που θα μοιραστώ μαζί σας

το σήμερα κρατάει για πάντα
τίποτα δεν είναι παράξενο αρκετά
υπάρχουν και όμορφα παράξενα
υπάρχουν παράξενα που φοβόμαστε
όμως  κάποια από αυτά πρέπει να τα δεχτούμε
και κάποια άλλα όχι, ποτέ

τώρα που αυτή η βόλτα τελείωσε
θα κάνω άλλες πιο μεγάλες
η πρώτη που θα κάνω τώρα κιόλας
θα είναι αυτή με το αεροπλάνο μου
θα πετάξω μέχρι την πλατεία των αγγέλων
αποφάσισα ότι μου ανήκει
και χαίρομαι γιατί ανάμεσα τους θα δω λίγα γνωστά πρόσωπα
δεν ήξερα ότι είναι και αυτοί αγγέλοι πριν λίγο καιρό
τελικά υπάρχουν

τώρα ξέρω πως μέσα από εμένα , μέσα από εσένα
μέσα από όλους και όλα
γεννιέται το αύριο και το πάντα
αυτό που με καμάρι πρέπει να παραδώσουμε
αυτή είναι η εργασία μας
σε αυτή την όμορφη χώρα του πάντα

να γεννάμε τις δικές μας παράξενες ιδέες
να εργαζόμαστε με αληθινό κουράγιο
κουβαλώντας για πάντα τα πτυχία του κάθε σήμερα

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Σας τραγουδάω, αδέρφια μου ανεβασμένος απόψε σε μια ντάνα σακιά κάτω στο λιμάνι δείχνοντας τα σάπια δόντια μου στα ξένα καράβια...


Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό...





national geographic photos
Αδέρφια
απόψε δεν είμαι πια ποιητής
μου απαγορεύουν να ‘μαι ποιητής
Απόψε είμαι ένας παράξενος, ύποπτος τύπος
που γυρίζει στους δρόμους της απέραντης πολιτείας
μέσα στη νύχτα , παίζοντας ένα μεγάλο σκληρό ταμπούρλο
τρομάζοντας τους νυχτοφύλακες που αποκοιμήθηκαν
κάνοντας να γαβγίζουν τα σκυλιά παίζοντας για δυό δεκάρες στα καπηλειά
βαριά λαϊκά τραγούδια
δυνατά
όλο και πιο δυνατά
κάνοντας να τραντάζεται μες στο σκοτάδι και να τρέμει
ολάκερη η πολιτεία.

Γιατί , λοιπόν , θέλετε να μιλήσει ένας ποιητής ;
Αν ήμουν ανθρακωρύχος θα ‘σκαβα οχτώ ώρες τη γη
ανεβάζοντας, σαν ένα βρέφος, ψηλά στον ήλιο το κάρβουνο.
Αν ήμουν αχθοφόρος θα κουβάλαγα στη πλάτη μου το μπετόν
βοηθώντας να χτιστεί αυτός ο κόσμος που ζούμε.
Είμαι ποιητής
κι αποστολή μου έχω να τραγουδάω το λαό μου.

Το τραγούδι μου είναι ένα κούτσουρο χοντρό
που πάνω του βράζουν το τσουκάλι τους οι αγωγιάτες
είναι ένα κουρέλι μάλλινο
για να τυλίξει ο οδοκαθαριστής τα κρυοπαγημένα πόδια του
το τραγούδι μου κουβαλάει νερό στους διψασμένους εργάτες των δρόμων
μοιράζει γράμματα απ’ το μέλλον στους ισοβίτες του Ιτζεδίν.

Δεν είμαι εγώ κι εγώ παρά μονάχα ένα μικρό ψηφίο
μες στην παγκόσμια λέξη :Λευτεριά.

Εμείς δεκαπέντε χρόνια τώρα πεινάμε
δεκαπέντε χρόνια κρυώνουμε
δεκαπέντε χρόνια μας σκοτώνουν και δεκαπέντε χρόνια ελπίζουμε.
Δεκαπέντε χρόνια τραγουδήσαμε και ζήσαμε,
Πού ναι , λοιπόν, τα δικά σας τραγούδια ;
Όποιος δεν τραγουδάει
Πεθαίνει .

Χρόνια γεμάτα γεγονότα γεμάτα σκοτωμένους ,
ανατιναγμένα τραίνα, πανικό γεμάτα πυρκαγιές,
σημαίες, καταδότες και τραγούδια.
Χρόνια ταρακουνημένα απ’ τα μπρούτζινα χέρια του λαού.

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έμαθα κι εγώ να υπάρχω.
Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έμαθα να σφυράω και να προχωρώ.
Ήταν σκληρά τα χρόνια κι έπρεπε να μάθω να πεθαίνω και να μισώ.

Και με το ίδιο στόμα , αγαπημένη μου που σε φιλάω τρυφερά
θα μπόραγα να δαγκώσω το λαιμό εκείνου του φασίστα
που ‘ριχνε μπόμπες στις πλατείες καθώς παίζαν ανύποπτα τα παιδιά

τώρα ζητάνε να πάψω να τραγουδάω.
Μα εγώ δεν είμαι πια ποιητής.
Εγώ τραγουδάω
όπως περπατάει ένα ποτάμι
όπως τινάζεται στον αέρα ένα βουνό.
Τραγουδάω όπως γεννιέται κανείς
όπως πεινάει
όπως κρυώνει.

Τραγουδάω όπως ένας άλλος πεθαίνει.

Τραγουδάω εσάς , αδέρφια μου
εσάς που χτίζετε τις μεγαλουπόλεις
που καμπυλώνετε σαν ουράνια τόξα τις γέφυρες
εσάς που ρίχνετε το βάρος της καρδιάς σας πάνω στα κομπρεσέρ
τραγουδάω εσάς, μικρά μου αγόρια
που ξεπαγιάζετε πουλώντας σπίρτα στους δρόμους του χειμώνα
εσάς που αγοράζετε τα χαλασμένα λαχανικά απ’ τις αγορές
εσάς που φοράτε εφημερίδες κάτω απ’ τα τριμμένα σας σακάκια
εσάς που πουλάτε τις κουβέρτες σας
για ν’ αγοράσετε το φέρετρο του παιδιού σας
τραγουδάω εσάς που πεινάτε
εσάς που δεν πεινάτε πια γιατί πεθάνατε απ’ την πείνα.
Τραγουδάω εσάς που ξεκινάτε κάθε αυγή κουβαλώντας
κάτω από το τρύπιο πουκάμισό σας ένα κομμάτι ψωμί
κι ολάκερη την ισότητα του κόσμου.

Σας τραγουδάω, αδέρφια μου
ανεβασμένος απόψε σε μια ντάνα σακιά κάτω στο λιμάνι
δείχνοντας τα σάπια δόντια μου
στα ξένα καράβια .




 Τάσος Λειβαδίτης


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ
Γράφτηκε όταν κατασχέθηκε το βιβλίο
« Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου »




πηγή : http://oasigr.5.forumer.com/a/_post752-45.html

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Εν Αρχή ην ο Λόγος

ένα συννεφιασμένο πρωινό
ένα μικρό ποίημα γύρισε το κεφάλι του πάνω από τον ώμο του
κοίταξε μέσα στην ομίχλη τι να ταν αυτό που το καλούσε
ο ήχος ήταν απροσδιόριστος αλλά βασάνιζε τα αυτιά του
προσπάθησε μάταια να διακρίνει , δεν έβλεπε τίποτα...
καθάρισε τη σκέψη του να νιώσει αυτό που του συμβαίνει
μια γαλαζοθαλασσιά  αύρα τον τύλιξε
άκουσε ψίθυρους τόσο δυνατούς
όμως δε φοβήθηκε καθόλου
ήξερε, πως κάπου εκεί μέσα στην ομίχλη
αυτό που χρόνια καρτερικά τον περιμένει
αυτό που συνιάλα στέλνει και καπνούς
που πάντα λυγερά του τραγουδούσε
του κρατούσε αόρατη συντροφιά
το κοίταζε με πόθο και ριγούσε
ζεστή του έστελνε αγκαλιά
είναι η γλυκιά του μοίρα
που αστείρευτα και ατέρμονα, αιώνια θα αγαπά



 άραγε τι σημασία έχουν οι λέξεις , που οδηγούν και πως πρέπει να τις χρησιμοποιούμε..;;
είναι σημαντικό να γνωρίζουμε

Από την κοσμογονία στην γλωσσογονία Μια συν-ζήτησηhttp://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=8972171

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε Γαύδο και Μεσαρά

Όλο και συχνότερα έρχονται στο φως επιστημονικές μελέτες που αποδεικνύουν την ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Κρήτη, ενώ την ίδια ώρα το ενδιαφέρον για αυτές αναζωπυρώνεται μπροστά στο φάσμα μιας επαπειλούμενης έλλειψης στα διεθνή αποθέματα.

Ανάλογη μελέτη με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει δημοσιοποιηθεί από τον καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας κ. Αβραάμ Ζεληλίδη, που με επίγειες έρευνες εντόπισε φυσικό αέριο στην κοιλάδα Μεσαράς και σε υποθαλάσσια λεκάνη εώς τη Γαύδο.

Όπως εξηγεί ο Καθηγητής, «νότια της Κρήτης απλώνονται πέντε λεκάνες υδρογονανθράκων με πολύ μεγάλη δυναμική. Τα στοιχεία και η μελέτη δείχνουν ότι πρόκειται για μεγάλες λεκάνες με πολύ μεγάλο πάχος και ανάλογη δυναμική, ενώ όλες βρίσκονται εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης».

Μια περιοχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ένα τεράστιο υποθαλάσσιο βουνό που διαπερνά την Ανατολική Μεσόγειο.

«Στο βουνό αυτό σχηματίζονται ηφαίστεια λάσπης που δημιουργούν τη διαφυγή μεθανίου, όπως είναι ο Προμηθέας και το πεδίο των Ολύμπων που βρίσκεται δυτικά των Κυθήρων, ενώ σημεία διαφυγής υπάρχουν και νότια από τα πέντε πεδία της Κρήτης», εξηγεί ο καθηγητής κ. Ζεληλίδης και σημειώνει ότι «εκτός από το μεθάνιο υπάρχουν και τεκτονικές δομές που θεωρούνται ιδανικές για συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου».

Η πρώτη εκτίμηση όσον αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που εντοπίστηκαν στην Κρήτη είναι ότι μπορούν να καλύψουν ανάγκες σε συγκεκριμένες περιοχές και οι επιστήμονες ζητούν εκτεταμένη έρευνα, καθώς εκτιμούν ότι υπάρχουν ποσότητες ικανές να εξυπηρετήσουν τη ζήτηση σε όλο το νησί.

Επίκεντρο η κοιλάδα της Μεσαράς απ’ όπου απλώνεται μια λεκάνη, η οποία υποθαλάσσια εκτείνεται μέχρι τη Γαύδο.

«Aπό το 2008 έχουμε κάνει τέσσερις γεωτρήσεις στην περιοχή του Δήμου Αρκαλοχωρίου και όλες έδωσαν φυσικό αέριο, ακόμα βγάζουν μεθάνιο. Ισως μόνο αυτό να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες όλης της Κρήτης», λέει ο καθηγητής Γεωλογίας κ. Αβραάμ Ζεληλίδης.
«Με πρόταση του Δήμου Αρκαλοχωρίου και σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης αρχίσαμε να ψάχνουμε στην περιοχή. Βρήκαμε σε όλες θυλάκους αερίου. Το επόμενο στάδιο είναι να γίνουν παραγωγικές γεωτρήσεις που θα αξιοποιήσουν το φυσικό αέριο, που είναι πεντακάθαρο, έχει μεθάνιο 95% και μπορεί να μπει στην παραγωγή. Υπάρχει δυνατότητα να μεταφέρεται σε δεξαμενές και να τροφοδοτεί αρχικά θερμοκήπια και μονάδες».


Πεδιάδα Μεσαράς


Στην πεδιάδα της Μεσσαράς στις δοκιμαστικές γεωτρήσεις που έγιναν από το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Πολυτεχνείο Κρήτης εντοπίστηκε φυσικό αέριο. Μετέπειτα έρευνες δείχνουν ότι το ίδιο πεδίο απλώνεται υποθαλάσσια έως την Γαύδο, ενώ νότια της Κρήτης υπάρχουν πέντε πετρελαιοπιθανές λεκάνεs. Πρόκειται για τις περιοχές που ονομάζονται Πτολεμαίος, Ποσειδώνας, Στράβων, Πλείνιος και Γόρτυς.

Το κοιτάσμα της Γαύδου

Το επόμενο στάδιο της έρευνας είχε ως επίκεντρο τη Γαύδο, καθώς η λεκάνη των υδρογονανθράκων, που ξεκινά από τη Μεσαρά, απλώνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την περιοχή του ακριτικού νησιού.
«Πιστεύουμε ότι στην υποθαλάσσια λεκάνη υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου, όπως δείχνουν τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, η σεισμική έρευνα και η γεωμετρία της λεκάνης», λέει ο καθηγητής κ. Αβραάμ Ζεληλίδης και σημειώνει ότι στο νησί μελετήθηκαν επίγειες φυσικές τομές και καταγράφονται επιφανειακές εμφανίσεις φυσικού αερίου. «Τα στοιχεία οδηγούν προς το κέντρο της λεκάνης, σε μια ιζηματογενή ακολουθία πάχους 6 χλμ., κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη δυναμική, ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα».

Τέλος, σύμφωνα με τον καθηγητή αν αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα αυτά, σε συνδυασμό με εκείνα που έχουν βρεθεί στη Δυτική Ελλάδα το Καστελόριζο και η λεκάνη Ηρόδοτος, τότε θα εξασφαλιστεί η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια.

flashnews.gr

πηγή : www.neatv.gr

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Βάλε την υπογραφή σου για να βοηθήσεις παιδιά που έχουν ανάγκη

Petition


Ας ενώσουμε τις φωνές μας για να βοηθήσουμε τα λιγότερο τυχερά παιδιά αυτού του κόσμου να χαμογελάσουν ξανά!
Υπογράψτε για να καθιερωθεί η 9η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Χαμόγελο του Παιδιού.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Συνέντευξη Ελένης Καλαμάρη

... την Ελένη τη γνώρισα από μία εκπομπή στην τηλεόραση και αμέσως ένιωσα θαυμασμό για τη δύναμη που έδειξε εκεί που οι περισσότεροι θα λύγιζαν ,όταν της διέγνωσαν καρκίνο για δεύτερη φορά . Η Ελένη αντιστάθηκε με πείσμα και συνεχίζει να παλεύει με το Μαύρο Καβαλάρη και αφηγείται μέσα από το ''από Έλενα, Ελένη'' όλα όσα έζησε κοιτώντας κατάματα το θάνατο και δίνει μάθημα ζωής ενώ παράλληλα στηρίζει με μέρος των εσόδων του βιβλίου της την ΜΚΟ ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ .


 "Όταν προσβλήθηκα από τη νόσο, το πρώτο πράγμα που έμαθα μέσα από τον πόλεμο με την αρρώστια μου, ήταν πως αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσα σημαντικά, τελικά ήταν όλα τόσο ασήμαντα. Πλέον το διακωμωδώ. Μαλλιά είναι και θα ξαναφυτρώσουν, το θέμα είναι να είμαστε ζωντανοί και να έχουμε την υγεία μας και αυτούς που αγαπάμε δίπλα μας. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που δίνουν σημασία σε τέτοια μικροπράγματα, τους θεωρώ επιφανειακούς και δε με αφορούν πλέον. Εγώ δεν έχασα ούτε το κουράγιο, ούτε την αισιοδοξία μου. Όσον αφορά στη φιλαρέσκεια, ναι σταμάτησα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη συνεχώς και να συνοφρυώνομαι αν τα ρούχα που φορώ δεν είναι μάρκα ή αν τα μαλλιά μου είναι αχτένιστα. Από Έλενα ουσιαστικά μεταμορφώθηκα σε Ελένη. Η νόσος άλλωστε μου εξασφάλισε και μια δαπάνη λιγότερη, αυτή του κομμωτηρίου."