είναι μια όμορφη Κυριακή, αλλιώτικη από τις άλλες....
έχεις έρθει εσύ, έχουν έρθει όλα όσα αναζητούσα!
Ότι και αν συμβαίνει στο κόσμο πια μοιάζει τόσο όμορφο , και όμως ξέρω ότι δεν είναι έτσι.
Τα
βλέπω όλα μαγικά γιατί η καρδιά μου χτυπά σε ένα άλλο ρυθμό που είχα
ξεχάσει για χρόνια και ο χορός της πάει τόσο που σκοπεύει να λιώσει όλα
τα παπούτσια που άφηνε να σκονίζονται στη σοφίτα...!
Τόσα είναι τα
χαρμόσυνα που δεν θα τελειώσω ποτέ αν αρχίσω να γράφω και όσα και να πω
θα είναι λίγα. Όσα νιώθω και όσα ζω είναι απλά όνειρο για αυτό πάω να
ξανακοιμηθώ με ανοιχτά τα μάτια...!!
Τίποτε δεν είναι όπως παλιά
και τίποτε δεν πάει για δύση
κάθε σταγόνα στην καρδιά
το όνειρο μου έχει μεθύσει
Πού είσαι αγάπη που είσαι, που μια ζωή ολάκερη δεν έπαψα να σε ποθώ που είσαι αγαπημένη μου αγάπη πού είσαι, που σαν ανάπηρη το σώμα μου είναι μισό που είσαι χαμένη μου αγάπη...
γητευτές μου εσείς ναυαγοσώστες απάνω στα μπράτσα σας θα γραπωθώ να σώσω ότι βρήκα
(ανάμεσα στα ποιήματα που έγραψα εν μία νυκτί, κι ενώ είχα τελειώσει το "Ο ύπνος των αγαλμάτων" του Νίκου Διακογιάννη για το οποίο θα κάνω λόγο σε επόμενη ανάρτηση! )
Άραγε ποιους σκοπούς εξυπηρετεί το νέο Χρονολόγιο αναρωτηθήκατε;;;
Εκ πρώτης σαν μόνο θετικό λες οκ , μπορώ να δω τι έκανα και τι έλεγα πριν 3 χρόνια. Όμως μόνο εσύ μπορείς να; το δεις;;;
Εγώ όταν το είδα νόμιζα πως μπήκα σε τσίρκο, όχι ότι δεν είμαστε.. Είναι τόσο κακοστημένο επειδή ακριβώς εξυπηρετεί σκοπούς.
Και αυτή η διχοτόμηση.... Παραπέμπει σε Βερολίνο ή νομίζω;;;( Β΄Παγκόσμιο πόλεμο.)
Διχοτόμηση της Ευρώπης ετοιμάζει το Βερολίνο- ξεκάθαρα είναι πλέον τα γερμανικά σχέδια, με γαλλική χείρα βοηθείας, για τη δημιουργία μιας Ευρώπης «δύο ταχυτήτων», που θα περιλαμβάνει μία μικρότερη ευρωζώνη, τον «σκληρό πυρήνα» του κοινού νομίσματος και τα περιφερειακά κράτη που δεν θα έχουν δημοσιονομική σύνδεση με τους ευρωπαίους εταίρους τους.
Άραγε αυτή η διαφήμιση για την ενωμένη Ευρώπη που παίζει τις τελευταίες μέρες σε όλα τα ΜΜΕ , τι ακριβώς θέλει να πει γιατί μόνον ενωμένη δεν είναι...
Οι συνέπειες όλων των νέων νόμων και συμφωνιών που υπογράφονται χωρίς να γνωρίζει κανείς τίποτα ; Αφού οι φωνές των λαών όχι μόνον δεν ακούγονται αλλά θα απαγορεύεται να μιλούν όπως θα δείτε στο βίντεο σύντομα θα φτάσουμε σε ολοκάυτωμα.
Άραγε με το μίσος που τρέφουν προς τους Έλληνες , τι μορφή θα έχει το νέο ολοκαύτωμα;;;
Το γεγονός πως θα παραμείνω ελεύθερη, είτε απαγορεύεται είτε όχι, επιβάλει να υπογράψω τα λεγόμενά μου με το όνομά μου, Εύα Φρουδάκη
Ατενίζω τα ανοίγματα ανάμεσα στα σύννεφα με το χαρωπό χρώμα.
Παιχνιδίζουν με τα όνειρά μου και μαγεύουν τη ζωή.
Προκαλούν την πλάση για ατέλειωτα ερωτοτροπήματα και κυνηγούν τους ήχους των πουλιών που χάνονται ανάμεσά τους μπλέκοντας σαν ιστό το αποπλανημένο μυαλό τους...
Ποιας διάστασης την πύλη χρειάζεται να ανοίξω να βρεθώ κι εγώ εκεί σαν ροδογάλαζο χρώμα να φυσήξω ανάσα ηδονική στα έγκατά τους και να γεννηθούν αστρόσκονες ειρήνης να περιτριγυρίσουν τη γης.
Να γεμίσουν τραγουδίσματα τα βλέμματα και οι ψυχές των ανθρώπων , να πετάξουν κι αυτοί ανάμεσα τους σαν αερικά μαγεμένα....
Περνάει ο καιρός , το σπίτι μας ερήμωσε....
Στην πισίνα του ξενοδοχείου πλατσουρίζουν μερικά παιδιά που κοιτάς αμέριμνος από την ξαπλώστρα που σε κατάκτησε από το πρωί.
Σκέφτεσαι πως σε κάθε άλλη περίπτωση αυτή η εικόνα θα μπορούσε να σε συνεπάρει.
Όμως όχι!
Στο μυαλό σου στριφογυρίζει αδιάκοπα το παλιό σου σπίτι που ήταν εξοπλισμένο με όλα τα κομφόρ της αγάπης, μακάρι να μπορούσες να γυρίσεις εκεί για λίγα λεπτά να ρουφήξεις όση αγάπη χωράνε τα πνευμόνια σου και μετά να ξαναχαθείς σε πράγματα που δεν γνωρίζεις , σε σοκάκια που ο ήχος των παπουτσιών σου ακούγεται σαν τρίξιμο χαμένων ονείρων....
Οι μέρες μοιάζουν να τρέχουν τόσο αργά , τα χέρια σου τόσο κουρασμένα άδεια, το μυαλό σου τόσο συγυρισμένα χαμένο... όλα μοιάζουν να σε ειρωνεύονται γιατί αργοπορημένα βιάστηκες...
Η ζωή σου μπλέχτηκε στα βάτα μιας πλαγιάς μακριά από ανθρώπου μάτι, σε εσένα τόσο γνώριμα...
Θέλεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και κανείς να μην γνωρίζει για εσένα τίποτα εκτός από το όνομά σου
και τη διεύθυνσή σου .
Κι εσύ να έχεις ξεχάσει πως υπήρξε ποτέ αυτό το ξενοδοχείο με τα κρύο δωμάτιο, Αύγουστο μήνα....
... στα σύννεφα φάνηκε μια ηλιαχτίδα ...είχε για μπαστούνι το κλειστό παρασόλι... χαμογελούσε στον άνεμο ξένοιαστα γουρλώνοντας τα μάτια της καθώς εκείνος χτυπούσε με φόρα το χρυσό πρόσωπό της. Ανάμεσα στα ανοίγματα ακούστηκαν ανθρώπινα τιτιβίσματα που χόρευαν με ρυθμό...