Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

άρωμα ζωής...

Η ζωή μου είναι τίποτα,
τίποτα δεν είναι...
παρά μόνο ροδοπέταλα
που θα δώσουν άρωμα στο χώμα , όταν θαφτούν

4 σχόλια:

  1. Όσο διαρκεί το αυστηρό Παρόν
    θαμμένη μένω στα ροδοπέταλα
    της συγκίνησης των συλλαβων της Γραφής
    που επιχειρούν να ...Συλλάβουν και να αποτυπώσουν στη Διαχρονικότητα
    την κάθε Σκέψη μου
    που μυρίζει Θηλυκότητα!...


    ;-)))


    Η Εύα δεν γεννήθηκε για να φιλοξενηθεί στο χώμα...

    κι αν συμβεί αυτό, τότε πιο πολύ θ'ανθίσουν τα Ανθάκια της Ευαισθησίας της
    και θα μοιάσει Παραδεισος η Κόλαση επι Γης....


    ;-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θαυμάζω τη γραφή σου από την πρώτη στιγμή που διάβασα κάτι δικό σου!Ελπίζω μια μέρα να σου μοιάσω στην ευκολία που έχεις στην έκφραση!
    Καθρέφτη εσύ του ονείρου!
    Φιλί ξεχασμένο που ξυπνά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οντως υπαρχουν Φιλιά σε... χειμερια νάρκη...

    αρκεί το άγγιγμα ενός Ανέμου που μυρίζει Όαση για να ξυπνήσουν οι Ζωές που θαβτηκαν κάτω από τη Λήθη!...


    ΦΙΛΙ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή