Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

ουράνιο χέρι....

Ατενίζω τα ανοίγματα ανάμεσα στα σύννεφα με το χαρωπό χρώμα.


Παιχνιδίζουν με τα όνειρά μου και μαγεύουν τη ζωή.

Προκαλούν την πλάση για ατέλειωτα ερωτοτροπήματα και κυνηγούν τους ήχους των πουλιών που χάνονται ανάμεσά τους μπλέκοντας σαν ιστό το αποπλανημένο μυαλό τους...


Ποιας διάστασης την πύλη χρειάζεται να ανοίξω να βρεθώ κι εγώ εκεί σαν ροδογάλαζο χρώμα να φυσήξω ανάσα ηδονική στα έγκατά τους και να γεννηθούν αστρόσκονες ειρήνης να περιτριγυρίσουν τη γης.

Να γεμίσουν τραγουδίσματα τα βλέμματα και οι ψυχές των ανθρώπων , να πετάξουν κι αυτοί ανάμεσα τους σαν αερικά μαγεμένα....



Περνάει ο καιρός , το σπίτι μας ερήμωσε....

Στην πισίνα του ξενοδοχείου πλατσουρίζουν μερικά παιδιά που κοιτάς αμέριμνος από την ξαπλώστρα που σε κατάκτησε από το πρωί.

Σκέφτεσαι πως σε κάθε άλλη περίπτωση αυτή η εικόνα θα μπορούσε να σε συνεπάρει.

Όμως όχι!

Στο μυαλό σου στριφογυρίζει αδιάκοπα το παλιό σου σπίτι που ήταν εξοπλισμένο με όλα τα κομφόρ της αγάπης, μακάρι να μπορούσες να γυρίσεις εκεί για λίγα λεπτά να ρουφήξεις όση αγάπη χωράνε τα πνευμόνια σου και μετά να ξαναχαθείς σε πράγματα που δεν γνωρίζεις , σε σοκάκια που ο ήχος των παπουτσιών σου ακούγεται σαν τρίξιμο χαμένων ονείρων....


Οι μέρες μοιάζουν να τρέχουν τόσο αργά , τα χέρια σου τόσο κουρασμένα άδεια, το μυαλό σου τόσο συγυρισμένα χαμένο... όλα μοιάζουν να σε ειρωνεύονται γιατί αργοπορημένα βιάστηκες...

Η ζωή σου μπλέχτηκε στα βάτα μιας πλαγιάς μακριά από ανθρώπου μάτι, σε εσένα τόσο γνώριμα...

Θέλεις να ξυπνήσεις ένα πρωί και κανείς να μην γνωρίζει για εσένα τίποτα εκτός από το όνομά σου

και τη διεύθυνσή σου .

Κι εσύ να έχεις ξεχάσει πως υπήρξε ποτέ αυτό το ξενοδοχείο με τα κρύο δωμάτιο, Αύγουστο μήνα....


... στα σύννεφα φάνηκε μια ηλιαχτίδα ...είχε για μπαστούνι το κλειστό παρασόλι... χαμογελούσε στον άνεμο ξένοιαστα γουρλώνοντας τα μάτια της καθώς εκείνος χτυπούσε με φόρα το χρυσό πρόσωπό της. Ανάμεσα στα ανοίγματα ακούστηκαν ανθρώπινα τιτιβίσματα που χόρευαν με ρυθμό...






5 σχόλια:

  1. Το τοπίο παντα αλλαζει...
    μα
    οσες ρωγμες κι όσα ανοιγματα κι αν χαραξει ο Χρόνος στη Μνήμη μας,
    όσοι μήνες εισακουσουν στην προσφωνηση του Αυγουστου,
    οσα Χρόνια κι αν κυλήσουν διψασμενα πανω μας,
    όσο ΖΩΗ κι αν φορέσει το όνειρο

    παντα ΕΜΕΙΣ Ίδιοι θα πρωταγωνιστούμε στο Σενάριο
    με φθορες στα ρουχα, μα ποτέ στην Καρδιά.....

    ποτε!!!!!

    είναι το Δωρο που απέσπασε η Ευα, όταν φίλησε τον Θεό πανω στο μέθη της Γυναικείας της Εξουσίας!!!

    ;-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Εύα! Έχουμε ήδη δύο κοινά. Τα Χανιά (μόνιμο καλοκαιρινό προορισμό και λατρεμένα)και τον αγαπημένο στίχο του Ελύτη που είδα στο προφίλ σου. Αρκετά για να νιώσω οικεία μαζί σου από την αρχή.Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα όμορφα λόγια σου. Βλέπω πως γράφεις...θα τα λέμε εσύ με τις λέξεις σου κι εγώ με την ζωγραφική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαρωπά χρώματα, όνειρα, μαγεία, αστρόσκονη, αγάπη, υγεία και ανθρωπιά να έχει το 2012!
    Καλή Χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή χρονιά, χρόνια πολλά και καλώς σε βρήκα Εύα!! :**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. glikia mou polu wraio to blog sou!
    prepei na soy pw oti enw i katagwgi mou einai apo ti boreia ellada,tin kriti tin agapw,erxomai kathe xrono kai tis kritikes mantinades tis exw sto repeat synexeia!
    thnx kai g t comment sto blog mou!
    http://xouxounitsa.blogspot.com

    xoxo

    ΑπάντησηΔιαγραφή