Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

σκοτεινή περίοδος

στις χειμωνιάτικες σιωπές

κρύβεται το κλάμα

που κρύβει τη φωτιά...

θυμήσου όταν κλαις
πόσο κάηκες
πριν τυλιχτείς στο σκοτάδι που φοράς
τις νύχτες...

Συνάντησε τον καπνό
πριν να είναι αργά

αφαίρεσε το χιόνι

Κάθε ήχος κι απόηχος να μην πνιγεί

κάθε ρυάκι να κυλήσει γιασεμί

αντίο πριν να πεις στην πεταλούδα

ο γυρισμός δικός σου



Άσε μου ένα κερί αναμμένο
να με χορεύει με τη κατακόκκινη φλόγα του

Άσε με...

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

έχουμε καιρό να τα πούμε...

Στην καρδιά του φθινοπώρου!
Η φύση ποτίζεται και τα σύννεφα παίζουν στον ουρανό για να χαζεύουμε εμείς....
Οι καιροί μπορεί να είναι χαλεποί ,
μα οι δύσκολοι δρόμοι υπάρχουν για να περπατάνε οι ήρωες.
Η βροχή για να ξαναβγεί το ουράνιο τόξο....
Οι οικογένειες μονοιάζουν σαν κάτι δυνατότερο να τους ενώνει από πριν.

Έχω πετάξει από πάνω μου τις σκόνες, έχω γεμίσει τις ώρες μου χρυσάφι,
μιλάω πιο συχνά με τους ανθρώπους
και με τον άλλο μου εαυτό κοιμόμαστε αγκαλιά!

Ο χειμώνας που είναι στο κατώφλι μου, ζεστά χαμογελά...

Οι κόποι ανταμοίβονται , το μέλλον φαντάζει αισιόδοξο , ποτέ μου δεν ζητούσα πολλά...
Μαθήματα ζωγραφικής προστίθενται στην συλλογή μου και πρωινά Κυριακής θα γεμίζουν χρώμα
τους καμβάδες μου,
το βλέμμα μου θα περιπλανιέται σε αφρούς
η ζωή θα κυλά με αρώματα και ορχιδέες...

Μην απομακρύνεστε !

Αφήστε μου τα χνάρια σας ,
σκορπίστε εικόνες σας
να μαζέψω,
σαν ροδοπέταλα να ακουμπήσω στο λευκό...

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

9 Οκτώβρη 2011 , πριν βγει ο ήλιος...

αγαπώ ότι συμβαίνει εκεί έξω
όταν οι στάλες μοιάζουν με μορφές
όταν ο νους ταξιδεύει πλάι στη δροσιά
και η μυρωδιά κυριεύει το είναι
 
και αν ετούτο  ειν' το ριζικό μου ...
εγώ το αποδέχομαι!

(αφιερωμένο στην αγαπημένη μου καθηγήτρια αγγλικών Σμαράγδη Κορτσαλιουδάκη-Βιζυράκη)

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

φραγή εισερχομένων


Είχα ξεχάσει πόσο όμορφο είναι να ζεις στην εξοχή. Διακοπές ούτε για αστείο, μονοήμερες μέχρι το Ναύπλιο και αυτό με την ψυχή στο στόμα.
Εδώ είναι άλλος κόσμος . Η Κρήτη φέτος που μπόρεσα να πάρω άδεια από τη δουλειά ήταν δεδομένη! Πάντα ήθελα να έρθω να αγγίξω το χώμα της , να γευτώ τα σταφύλια της , να περπατήσω στα Λευκά Όρη της . Ήταν ώρα να γίνει. Με το αυτοκίνητο γυρνάω στα χωριά , πίνω ρακί με τους ντόπιους στους καφενέδες και στέκομαι στους γκρεμούς για να τραβήξω πανοραμικές φωτογραφίες . Νιώθω άλλος άνθρωπος με αυτόν τον αέρα στα πνευμόνια , μου το λέγανε μα είναι άλλο να τον εισπνέεις...
Το κινητό δονείται, έχω κλείσει τον ήχο για να ακούω μόνο τους μαγικούς ήχους του νησιού . Κοιτάω την οθόνη , ο Κώστας από το γραφείο.Τι να θέλει πάλι;;
''Νίκο , συγνώμη που ενοχλώ ακόμα και στις διακοπές σου αλλά είναι απόλυτη ανάγκη να μου πεις που είναι ο φάκελος της Καραχάλιου, πρέπει να ελέγξω κάποια στοιχεία ....
Αυτός ο τόπος με γιατρεύει . Στιγμές μετά το τηλεφώνημα ούτε που το θυμόμουν . Είχα παρασυρθεί από το τοπίο καθώς οδηγούσα και έβγαινα από ένα φαράγγι. Μα είναι φανταστικό , βλέπω τη θάλασσα μπροστά μου ενώ είμαι στο βουνό. Άραξα το αμάξι και κατέβηκα να απολάυσω τη θέα. Λίγο πιο κάτω στην πλαγιά ένα σπίτι παλιό μου έγνεφε να ξαποστάσω στη σκιά του, σκάει ο τζίτζικας...
Κάθισα εκεί ώρες , είχα μαζί μου σάντουιτς , νερό και τη μηχανή. Τράβηξα πολλές φωτογραφίες που θα γεμίσουν εκείνο το άλμπουμ που μου έκανε δώρο η Φιλιώ γνωρίζοντας πως ασχολούμαι με τη φωτογραφία .

Θέλω να μείνω, σε αυτήν εδώ τη σκιά , σε τούτη την πλαγιά, να αγναντεύω τα προβατάκια του πελάγου και να μυρίζω τη ρίγανη.

Σηκώνομαι δυσαρεστημένος που πρέπει να φύγω. Έχει εκδήλωση στην παραλία, θα παίζει και ζωντανή ορχήστρα. Αν ήξερα πως θα έφτανα εδώ πάνω δεν θα κανόνιζα με τα παιδιά που γνώρισα ή θα έλεγα να έρθουν κι εκείνοι, αντί για παραλία να κάτσουμε κάτω από τον πλάτανο στην πλατεία να πιούμε κρασί παρέα με μαντινάδες.
ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Έτσι γράφει εδώ; Έχει και τηλέφωνο.
Αποθήκευσα τον αριθμό.Ήταν γραμμένος με παχύ στρώμα μπογιάς στο ξεχαρβαλωμένο παράθυρο του σπιτιού που μου χάρισε τη σκιά του. Πήρα το δρόμο της επιστροφής...

Στην παραλία είχαν στήσει σκηνή , είχαν βάλει καρέκλες. Οι γυναίκες του χωριού είχαν γεμίσει ένα αυτοσχέδιο μπουφέ με δεκάδες κρητικούς μεζέδες! Πιο κει ακούγονταν η λύρα να κάνει πρόβα και ο αέρας μύριζε θάλασσα που μου έπαιρνε το μυαλό. Βρήκα τους φίλους σε ένα τραπεζάκι δίπλα στα αλμυρίκια να πίνουν μπύρες.
-''Ωραίο σημείο βρήκατε'', τους είπα και έκατσα ευχαριστημένος.
Τους είπα για την πλαγιά που για τόσες ώρες έγινε σπίτι μου και μου είπαν πως εκεί πάνω είναι ωραία αλλά το καλοκαίρι όλοι κατεβαίνουν παραλιακά για να τα βγάλουν πέρα με τους τουρίστες. Ο θείος του Γιώργου έχει το μαγαζί που καθόμαστε , είπαν. Έφτιαξε σπίτι δίπλα στο μαγαζί και δωμάτια να νοικιάζει. Το σπίτι πάνω στην πλαγιά το πουλάει.
Η μουσική έπαιζε μελωδικά , οι μεζέδες ήταν πεντανόστιμοι , η παρέα εξιστορούσε γεγονότα που έχουν συμβεί στο χωριό με μια σπίθα στα μάτια σαν όλος ο άλλος κόσμος να μην έχει σημασία. Σηκώθηκα να μπω στο μαγαζί του Μανώλη του καπετάνιου.
Η ορχήστρα άχισε να τα μαζεύει , ο κόσμος αραίωσε. Εμείς τραβήξαμε για την ακτή. Ξαπλώσαμε στα βότσαλα . Ο Πέτρος είπε να ανάψουμε φωτιά . Απομακρύνθηκα να βρω ξύλα. Γύρισα με πολλά ξερόκλαδα και κλαδιά .
-''Ολόκληρο φράχτη έφερες;'' ρώτησε ο Γιώργος.
-''ναι ,τον βρήκα εκεί κάτω από το βράχο''
-'' κάποιοι ξένοι έφτιαξαν σπίτι στο βράχο , έμεναν εκεί όλο το καλοκαίρι ''
-''ωραία καβάντζα''
-'' ο φράχτης θα κάνει καλή φλόγα, να ψήσουμε κανένα καλαμάρι!''
-'' θα ανακυκλωθεί. Θα γίνει κομμάτι της περίφραξης στο σπίτι στην πλαγιά''
με κοιτάξαν όλοι στα μάτια.

Όταν βγήκα από το μαγαζί του κυρ Μανώλη τα είχαμε συμφωνήσει . Ο Γιώργος , ο Πέτρος και ο Σήφης δεν θα είναι φίλοι που γνώρισα σε κάποιες διακοπές και μετά χαθήκαμε. Θα είναι φίλοι καρδιακοί.

Ο Σήφης σφυρίζοντας πάει στην προβλήτα, ρίχνει την καλαμαριέρα στο νερό, μοιάζει με άνθρωπο που ξέρει τι θέλει από τη ζωή. Ο Πέτρος αναλαμβάνει τη φωτιά.
ο Γιώργος πλησιάζει:
-''θα πάρεις το σπίτι του θείου στην πλαγιά ;''
-''ναι Γιώργο, δεν ξέρω αν θα μένω μόνιμα αλλά όσο μπορώ θέλω να μένω εκεί . Μ'αρέσει η
ζωή που κάνετε εδώ, μ'αρέσει η παρέα σας.''
Μου έσφιξε το χέρι, έτσι όπως κάνουν οι Κρητικοί, είναι νωρίς για αγκαλιές

-''το σπίτι σου , οι δικοί σου στην Αθήνα;''
-'' δεν τους βλέπω καθόλου Γιώργο. Όλη μέρα εκεί τρέχουμε να προλάβουμε και
τελικά τίποτα δεν προλαβαίνουμε...''

Το τηλέφωνο στην τσέπη μου δονείται.Ο ξάδερφός μου ρωτά πόσο πετρέλαιο να βάλουμε για φέτος στην πολυκατοικία.
-'' Μην με υπολογίζετε για φέτος Αντρέα''

Επιλέγω φραγή εισερχομένων .
Με μια πέτρα σκαλίζω τα αρχικά μου στο κομμάτι του φράχτη, ενώ ο Σήφης φέρνει κιόλας καλαμάρια για τη φωτιά.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

είμαι πολύ χαρούμενη

και θα το μοιραστώ μαζί σας! Ξεκινάω μαθήματα συγγραφής, μαθήματα κατασκευής κοσμημάτων με μέταλλο και μου ανατέθηκε να γράψω κριτική για βιβλίο!
σίγουρα κάποια στιγμή θα σας μιλήσω περισσότερο για όλα αυτά αφού το ταξίδι θα είναι μεγάλο και ευχάριστο και πολλά μυστικά θα θελήσουν να αποκαλυφθούν ...

μην ξεχνάτε να ζήσετε τη ζωή με δικές σας επιλογές και να πιστεύετε στον εαυτό σας μέχρι να βγάλετε φτερά!

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

γίνετε μέλος της oriflame ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ

Παραγγείλτε τα αγαπημένα σας φυσικά προϊόντα με έκπτωση μέλους όποτε θέλετε χωρίς δέσμευση στο ποσό της παραγγελίας! Κατευθείαν στο σπίτι σας όποτε εσείς το θελήσετε!

επικοινωνήστε στο mail   evafr77@hotmail.com   για να κάνουμε τη δωρεάν εγγραφή σας!

Oriflame Sweden - Ομορφιά, Χρήματα, Διασκέδαση
  Oriflame Sweden - Ομορφιά, Χρήματα, Διασκέδαση



Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις



¨Ανάμεσα σε εσάς και σε μένα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή πολύ περισσότερα πράγματα από τους κραδασμούς που προκαλούν στον αέρα τα τρελά μου λόγια. Είμαι σίγουρος όττι θα ΄ρθει κάποια μέρα που πολλοί από μας θα έχουμε γίνει τόσο ευαίσθητοι στους κραδασμούς, που θα μπορώ εγώ ή ένας άλλος ομιλητής να συεκόμαστε εδώ και να στέλνουμε κραδασμούς που θα κουνάνε τις καρέκλες σας! Τότε δε θα χρειάζονται πια λόγια και θα ΄ναι σπουδαία μέρα.¨






¨ Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει τη μη ύπαρξή μου όπως εγώ, αλλά αύριο είναι μια άλλη μέρα και πρέπει να αποφασίσω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να ζήσω ξανά. Κι αν αποτύχω δε θα έχω την παρηγοριά να τα βάλω με σένα, με τη ζωή, ή με το Θεό. ¨






¨ Η κουβέντα του Σαιντ Εξυπερύ για την επιστροφή στον εαυτό σου είναι πολύ ωραία, αλλά για να οδηγηθείς ξανά πίσω στον εαυτό σου πρέπει να αποφασίσεις, σε κάποιο βαθμό, ποιος αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις. Σου υπόσχομαι πως, αν αφοσιωθείς πραγματικά στην προσπάθεια ν' ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι , θα είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής σου. ¨




¨Υποθέτουμε πως η πραγματικότητα είναι το κουτί που μα ς βάλανε μέσα κι όμως σας βεβαιώνω πως δεν είναι έτσι. Ανοίξτε την πόρτα, μπείτε και κοιτάχτε τι υπαρχει έξω. Το όνειρο του σήμερα, είναι η πραγματικότητα του αύριο.¨




¨ Πάντα έβρισκα τρόπο να το κάνω.Ακόμη βρίσκω! ¨


¨ Υπάρχει πάντα κάτι που μπορεί να γίνει.Δοκίμασε ¨


  Ένα  βιβλίο που μου σύστησε μια υπέροχη κυρία που γνώρισα το 2009 όταν δούλευα στο Μαράθι κατά τη διάρκεια μιας όμορφης και συγκινητικής συζήτησης! Ένα βιβλίο από τα πιο πολυδιαβασμένα που αποτελεί θησαυρό και μια ατέλειωτη πηγή έμπνευσης, θάρρους και αποφασιστικότητας για όλους όσους αναζητούν μια καινούρια διάσταση στην προσωπικότητά τους και στη ζωή τους!! Περασμένο στη λίστα επιθυμιών στη βιβλιοθήκη μου στο κάτω μέρος του blog και ήθελα για δύο χρόνια να φτάσει με κάποιο τρόπο στα χέρια μου. Σε αυτό βοήθησε το βιβλίο της Rhonda Byrne ¨the Secret¨ .


 Η Μπέτυ Λου Κράτοβιλ γράφει για το βιβλίο του Leo Buscaglia πως είναι μια περιπλάνηση στο πανηγύρι της ζωής.



* ευχαριστώ από καρδιάς τον Μάρκο!




σχετικά links

http://www.scribd.com/doc/26587425/%CE%9D%CE%B1-%CE%96%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%9D-%CE%91%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82

http://www.inspirational-quotes-and-quotations.com/quotes-by-leo-buscaglia.html

http://philosophersnotes.com/quotes/by_teacher/Leo%20Buscaglia

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

όσες σταγόνες έχει η Μεσόγειος , τόσοι είναι οι κόσμοι που τραβούν το είναι μου κοντά τους

πολυεπίπεδη πείνα
πείνα σε κάθε επίπεδο
το τίποτα
να το κάνεις όλα
να αρκείσαι στα λίγα
να αρκείσαι στο τίποτα

ισορροπία
που  να τη βρεις
σε ποιο από όλα τα τίποτα
κανένα δε βαραίνει πιο πολύ από το άλλο

πόσο δύσκολο είναι το ταξίδι
από το τίποτα στο όλα
και από το όλα στα πολλά τίποτα
πόσο τίποτα νιώθεις κάνοντας αυτό το ταξίδι

άραγε αντέχεις άλλο να ποτίζεται από τίποτα
κάθε κύτταρό σου

λουλούδι από τίποτα αντέχεις να φυτρώσει;;;




(πολύ καιρό γραμμένο, αυτό το ταξίδι έχει τελειώσει όμως καταφέρνει να με διώχνει από το τίποτα και να μου δίνει πολλά  κάθε φορά που το διαβάζω!)

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

αφιερωμένο σε μία καλοκαιρινή συνάντηση που άλλαξε τη ζωή μου

θα αράξω στον αφρό σου

θα γλυκαθώ από τον καρπό σου

θα αναστενάξω πάνω στα χνώτα σου

θα ταξιδέψω στο δέρμα σου

θα ζήσω στο άρωμά σου

θα λύσω το αίνιγμά σου

θα αναδυθώ στο βλέμμα σου

σαν χρυσαφιά γοργόνα

θα αρπαχτώ από τις λέξεις σου

θα υπηρετήσω τη γενιά σου

θα πιω τα δάκρυά σου

θα ονειρευτώ την επιστροφή σου

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

κάποια φεγγάρια μετά....


...έλειψα αρκετό καιρό. Κάθισα πολλές ώρες μόνη. 
Υπήρξαν στιγμές εκκωφαντικής σιωπής. Υπήρξαν στιγμές που με κούφαναν οι συνεχόμενες απογειώσεις πολεμικών αεροσκαφών που κατευθύνονται για να σκοτώσουν Λίβυους...Υπήρξαν αρκετές ώρες που τρίβωντας τα δάκρια στα μάτια κατάφερνα να πρηστούν ακόμα περισσότερο, να γίνουν πιο κόκκινα... Πολλές στιγμές θύμωσα με τον εαυτό μου, για όλα εκείνα τα λάθη που δεν διόρθωσα..Άκουσα φωνές να μου γκαρίζουν, αδιάκοποι πόλεμοι στήθηκαν μπροστά μου , κόσμοι συγκρούστηκαν και δεν ήξερα από που να πιαστώ.Οδηγήθηκα σε ένα σκοτεινό κόσμο ψάχνονας μια ζεστή φλόγα που θα με αγκάλιαζε για να αγαλιάσει ην ψυχή μου που κουράστηκε από την ταλαιπωρία ετών...
Προσπάθησα να συναρμολογήσω όλα τα ανεξήγητα φαινόμενα τρέμωντας απεγνωσμένη για λευτεριά! Έψαχνα μάταια να βρω κάτι να σώσω, ζητιάνευα για διέξοδο και τελικά κοιτώντας μπροστά ένα βράδυ Μεγάλης Παρασκευής , ενώ περπατούσα σε ένα ολοσκότεινο δρόμο χωρίς κανένα φως και κινδυνεύοντας να πέσω σε κάποιο χαντάκι, απλώθηκε μπροστά μου η αλήθεια.
Έιμαι αυτή που είμαι, με δέχομαι , όσα έπραξα ήταν ο δρόμος μου, δεν ακολούθησα ποτέ τον δρόμο που άλλοι μου υπέδειξαν . Όσο και να με πονάει το παρελθόν δεν θα το ξεχάσω ποτέ, αυτό είναι εκείνο που με τόσο δυνατό τρόπο μου έδειξε ότι ενώ όλα αυτά τα τραγικά συνέβαιναν πάντα με κρατούσε ζωντανή ένα υπέροχο φως!Δεν διάβασα πολύ όλες αυτές τις ημέρες ενώ το ήθελα, το μυαλό μου έτρεχε μαραθώνιο και δε με άφηνε...Είχα χρέος να σκεφτώ μόνη και να ανταπεξέλθω σε όλο αυτό το κυνηγητό.Νήσεψα μετά από πολλά χρόνια , βίωσα το Πάσχα όπως ποτέ, προσευχήθηκα ενώ είχα σταματήσει να το κάνω .Δεν πίστευα σε τίποτα, δεν ήθελα να πιστέψω , πονούσα πολύ για να το κάνω και πίστευα μόνο πως ο κόσμος είναι μάταιος. 
Όχι , δεν είναι , τίποτα δεν είναι μάταιο! Μου το ψυθίρισαν γλυκά μεγάλες μορφές , ο Νίκος Παπάζογλου και ο φίλος του ο Ρασούλης, ο Καζαντζάκης  και οι γραφές , μα ακούγοντας τα λόγια του Γιάννη Σακελαράκη , όσο κι αν ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς τελικά είχα φτάσει εκεί! Δεν θέλει πολλά πράγματα η ζωή...λίγα θέλει! Θέλει να ξέρεις τι έχεις μέσα σου, θέλει να αγαπάς και να πιστεύεις, όμως για μένα τελικά το μεγαλύτερο μυστικό που ξεπρόβαλε μπροστά μου όταν κρεμόμουν στο χάος προσπαθώντας να το ταράξω είναι που άκουσα τη σιωπή! 
Τη σιωπή της δημιουργίας , τη σιωπή της σοφίας. Μέσα στη σιωπή με άγγιξε ο Θεός , εκεί λάμπει το φως ,εκεί βρίσκει την τάξη η αναρχία....εκεί δεν υπάρχουν δεσμά και κάγκελα , μόνο ειρήνη διάχυτη , γαλήνη,ωρίμανση, εκεί το τραγούδι δεν είναι λυπητερό! Είναι ο κήπος που έψαχνα να βρω από όταν ήμουν μικρή, είναι όλοι οι σκοποί εκπληρωμένοι., είναι τα αστέρια που δεν μπορούσα να  πιάσω.Τα μάτια μου είναι πια ανοιχτά , δε φοβάμαι τίποτα. Κανείς δε μπορεί να νικήσει το χρόνο, όμως ότι ζούμε είναι συνέχεια του παρελθόντος , είναι ένα σημείο του κύκλου, είναι πράξεις που ακούγοντας τη σιωπή μπορούν να είναι σωστές, να είναι ασπίδες στην μάχη, βάρκες σε γαλήνια νερά.
Αυτόν τον Απρίλη δεν ήμουν εδώ γιατί έπρεπε να ακούσω τη φωνή μου, έπρεπε να κοιτάξω μέσα μου πιο πολύ από ποτέ. Με έσωσε η αλήθεια, αυτή που κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να της ξεφύγει. Συναρμολόγησα το άπειρο και ακούμπησα τα άγια χώματα. Κόλλησα τη ρωγμή του χρόνου! Ο ήλιος μου εξομολογήθηκε τα μυστικά του! Αποδέχτηκα τον κόσμο μέσα μου, έμαθα το λόγο ύπαρξής του . Επέστρεψα από το ταξίδι στην άβυσσο τραγουδώντας ...

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

κωδικός κοσμοθεωρίας

ο άνθρωπος είναι μετέωρος
κάτι σαν ιπτάμενη μηχανή
κοιτάζω
η σελήνη κρύβει την άλλη της πλευρά
τι βλέπω; 
ταξίδι
ενέργεια
έλξη: γη , ύδωρ , ουρανός 
άξονας
οι σκέψεις μου μπήκαν στο φούρνο μικροκυμμάτων
το σύμπαν έχει διαολεμένο χιούμορ
οι υπόλοιποι  λένε ότι είμαι συμπαθητική
άρα κανείς δε με καταλαβαίνει
θεοί και αστέρια
απαγορευμένα Βατικανού και τεκτονικών κύκλων
εγώ ήρθα ,σταμάτησα ,γύρισα
ταξιδεύω στο χωροχρόνο
περιορισμός
αβεβαιότητα
ταγκό στον αέρα
θάνατος δια της πυράς ή προορισμός;
μύθος ή πραγματικότητα;
τέλος ή αρχή;
αναμονή
έλλειψη
κίνηση ή ακινησία;
σκόνη και άλγεβρα
έμπνευση και ψυχή
απάντηση στην μηχανή του χρόνου
περίοδοι
δράση-στιγμές!








Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

ας κοιτάξουμε τον ήλιο


ένα όμορφο πρωινό και ένα ακόμα πιο ηλιόλουστο μεσημέρι , με υπέροχες μυρωδιές και ένα πονηρό αεράκι να παρασέρνει τα έντομα στο δικό του τραγούδι! η δύναμη της συνήθειας πατάει το κουμπί που στέλνει σήμα στο διαβολόκουτο να ανάψει...
καταιγισμός από κουτσομπολίστικες εκπομπές σε επανάληψη. Μα καλά αφού αυτοί απεργούν για ποιο λόγο πρέπει να δούμε τα ίδια μασημένα και φτυσμένα λόγια , τις ίδιες κακόγουστες εικόνες ;;
η δύναμη της σεινήδησης πατάει το ίδιο κουμπί , αυτή τη φορά για να κλείσει την πύλη της εικονικής πραγματικότητας και να ανοίξει άλλες περισσότερο ενδιαφέρουσες και ρεαλιστικές.
Εκείνη την ώρα σε ένα από τα παράθυρα που έχω ανοιχτά στον υπολογιστή , βασιλεύει το περιβόητο ''προσωποβιβλίο''. Ευτυχώς το χρησιμοποιώ μόνο για περιορισμένους λόγους, όπως για παράδειγμα να ενημερωθώ για διάφορες εκδηλώσεις που θέλω να παρακολουθήσω.Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, έγραψα:

''παρατήστε την τηλεόραση στην φτωχή μοίρα της να παίζει επαναλλήψεις και ανούσιες εκπομπές( ας έβαζαν τουλάχιστον μία ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ αλλά τα σκουπίδια έγιναν η βασική φύση τους). διαβάστε ένα βιβλίο , μία εφημερίδα , ψάξτε πράγματα ουσιαστικά , εμπλουτίστε τις γνώσεις σας,γνωρίστε τη ζωή, τους τόπους, τους ανθρώπους, τον εαυτό σας. η τηλεόραση σας αφήνει νηστικούς...''
 βιαστικά χωρίς να σκεφτώ ήθελα να φωνάξω σε όλους να κλείσουν την τηλεόραση χωρίς άλλη καθυστέρηση . Δεν άντεξα τη φυλακή αυτή , την πλύση εγκεφάλου που δέχονται καθημερινά σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ακριβώς όπως θα δέχονταν ένα δωρεάν γεύμα...
αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να ζούμε χωρίς λογική κρίση , γιατί την θάψαμε ενώ εκείνη διψάει να μας ξυπνήσει.
αφού αναρτήθηκαν κάποια σχόλια από κάποιους φίλους και γνωστούς , αργότερα πρόσθεσα:
''ενέσεις με εισαγώμενο δηλητήριο πολλά χρόνια τώρα, από Αμερική, νότια Αμερική, Ιαπωνία , τώρα και Τουρκία...τι σημασία έχει ,όλα στην ίδια κατηγορία ανήκουν , δεν προσφέρουν γνώση και τροφή αλλά την ρουφάνε και μας αφήνουν... άδειους. Υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει αντί να συμβιβαζόμαστε με την αποχαύνωση που στοχευμένα μας επέβαλαν. Ας ξυπνήσει επιτέλους ο κόσμος , μας έχουν κάνει μαριονέτες .Εξοντώνουν την προσωπικότητα , την ελευθερία μας και τη φυσική ομαλή εξέλιξη, μας μετάλλαξαν , ενσάρκωσαν το ψέμα, τη σκλαβιά και την απογοήτευση...''






παραπλανεμένα μάτια χάνουν την αλήθεια 

υ




ποιους εξυπηρετεί η απεργία των ΜΜΕ;;


http://kafeneio-gr.blogspot.com/2011/04/blog-post_6682.html


 οι επτά νόμοι της πνευματικής εξαπάτησης

http://autognosia.pblogs.gr/2011/02/oi-epta-nomoi-ths-pnefmatikhs-exapathshs-kai-ta-epta-antidota-to.html


 κοινωνική μηχανική :η τεχνική της παγκόσμιας εξαπάτησης

http://forza-grecia.pblogs.gr/2011/03/koinwnikh-mhhanikh-h-tehnikh-ths-pagkosmias-exapathshs.html

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

μοναχικό πουλί...

την ώρα που η τέχνη του ψέματος
κυρίευσε τον κόσμο

με την επιθυμία να κρυφτώ από όλα

κάθισα στην κόκκινη όχθη

ένιωσα το βοριά να παγώνει το δέρμα μου

σήκωσα το κεφάλι μου δειλά στον ουρανό

μονάχη μου παρέα η προσευχή




Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

κρυμμένος ήλιος

η σκοτεινιά που απλώνει με ρουφάει

πίνει τα απομεινάρια μου

καθυστερεί τη βλάστησή μου

καταδικάζει το σχολειό μου

σαπίζει τα αγγεία μου

με κάνει σκιά χωρίς άκρα

με αφήνει παγωμένη στο υγρό χώμα

κι εκεί τα ερπετά με κατασπαράζουν

προσμένω την αποκάλυψη

σαν διψασμένο μουδιασμένο αγρίμι

βάλτε μου μία σταγόνα να πιω

γκρεμίστε τα τείχη που δεν αντέχω

ενώστε τα κομμάτια μου εκεί επάνω

εμίσησα τη γη και τα έγκατά της....




Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

εχθές και σήμερα , και μία μέρα την προηγούμενη εβδομάδα......

πορεύτηκα παρέα με το χειμωνιάτικο παγωμένο αγέρι

χάθηκα

ένα αστέρι στον ουρανό έκλεψε τη ματιά μου

κουμπώθηκα

βρήκα το δρόμο μου ξανά


Βιβλιοπρόταση: Δεσποινίς Πελαγία

Dete.gr :: Βιβλιοπρόταση: Δεσποινίς Πελαγία - Ξανθούλης Γιάννης


...Η Δεσποινίς Πελαγία είναι μια γυναίκα αλεξικέραυνο τύψεων, επιθυμιών, ελπίδας και ερωτικών διλημμάτων.

ακόμα...

ακόμα κρατάω γερά
σαν κόλλα στιγμής
συγκρατώ με μανία
όλα αυτά  τα μικροσπικά κοματάκια
ναι , γυαλί , χαρτί, διάφορα εύθραυστα υλικά
τα μαζέυω ευλαβικά
όπως τα φύλλα από δέντρα
και τα λουλούδια....
δε θα ξεφορτωθώ κανένα
τα ΄χω καλά φυλαγμένα

τυλιγμένα σε χρυσά πέπλα
όμορφα περιποιημένα
ακουμπισμένα απαλά
σε λευκά πέταλα
αφημένα σε ορατό σημείο
αυτόφωτα
αυτοδύναμα

λάμπουν ακόμα
όταν κάποιοι με τα σφυριά τους
απλώνουν σκοτάδι
θρυμματίζουν λάμπες και προβολείς
ακόμα και τότε
ο θησαυρός μου
βγάζει πιο έντονο φως
φωτίζει όλη την πλάση
με ακολουθεί ακόμα
όταν με κεφάλι σκυφτό περπατώ
σε δρόμο μακρινό
ενώ έχει δύσει ο ήλιος
ακόμα και τις πολύχρωμες στιγμές
τις στολίζει με λάμψη
ακόμα και όταν δεν θα ΄μαι πια εδώ
θα συνεχίσει να φωτίζει
όταν κάποιος θα ψάχνει για φως

ή ακόμα έστω μία μικρή φλόγα


θα κρατάει γερά ακόμα

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

απόπειρα

τίποτα δεν πάει χαμένο , τι κι αν κάποιοι καλύπτουν τα μάτια μας 
με μαντήλια και σκιές

έκανα μια βόλτα σήμερα
και πέρασα από πολλά δρομάκια
μπερδέυτηκα ανάμεσα τους
υπήρξαν στιγμές που δεν ήξερα ποιο να ακολουθήσω
υπήρξαν στιγμές που βρέθηκα σε καθαρές λεωφόρους
στιγμές μεγάλες σε σκοτεινά σοκάκια
συνάντησα πολλών λογιών ανθρώπους
όλοι είχαν να πουν μια ιστορία
προσπάθησα να ακούσω μερικές
κατέληξα λοιπόν μετά από αυτή τη βόλτα
σ΄αυτά που θα μοιραστώ μαζί σας

το σήμερα κρατάει για πάντα
τίποτα δεν είναι παράξενο αρκετά
υπάρχουν και όμορφα παράξενα
υπάρχουν παράξενα που φοβόμαστε
όμως  κάποια από αυτά πρέπει να τα δεχτούμε
και κάποια άλλα όχι, ποτέ

τώρα που αυτή η βόλτα τελείωσε
θα κάνω άλλες πιο μεγάλες
η πρώτη που θα κάνω τώρα κιόλας
θα είναι αυτή με το αεροπλάνο μου
θα πετάξω μέχρι την πλατεία των αγγέλων
αποφάσισα ότι μου ανήκει
και χαίρομαι γιατί ανάμεσα τους θα δω λίγα γνωστά πρόσωπα
δεν ήξερα ότι είναι και αυτοί αγγέλοι πριν λίγο καιρό
τελικά υπάρχουν

τώρα ξέρω πως μέσα από εμένα , μέσα από εσένα
μέσα από όλους και όλα
γεννιέται το αύριο και το πάντα
αυτό που με καμάρι πρέπει να παραδώσουμε
αυτή είναι η εργασία μας
σε αυτή την όμορφη χώρα του πάντα

να γεννάμε τις δικές μας παράξενες ιδέες
να εργαζόμαστε με αληθινό κουράγιο
κουβαλώντας για πάντα τα πτυχία του κάθε σήμερα

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Σας τραγουδάω, αδέρφια μου ανεβασμένος απόψε σε μια ντάνα σακιά κάτω στο λιμάνι δείχνοντας τα σάπια δόντια μου στα ξένα καράβια...


Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό...





national geographic photos
Αδέρφια
απόψε δεν είμαι πια ποιητής
μου απαγορεύουν να ‘μαι ποιητής
Απόψε είμαι ένας παράξενος, ύποπτος τύπος
που γυρίζει στους δρόμους της απέραντης πολιτείας
μέσα στη νύχτα , παίζοντας ένα μεγάλο σκληρό ταμπούρλο
τρομάζοντας τους νυχτοφύλακες που αποκοιμήθηκαν
κάνοντας να γαβγίζουν τα σκυλιά παίζοντας για δυό δεκάρες στα καπηλειά
βαριά λαϊκά τραγούδια
δυνατά
όλο και πιο δυνατά
κάνοντας να τραντάζεται μες στο σκοτάδι και να τρέμει
ολάκερη η πολιτεία.

Γιατί , λοιπόν , θέλετε να μιλήσει ένας ποιητής ;
Αν ήμουν ανθρακωρύχος θα ‘σκαβα οχτώ ώρες τη γη
ανεβάζοντας, σαν ένα βρέφος, ψηλά στον ήλιο το κάρβουνο.
Αν ήμουν αχθοφόρος θα κουβάλαγα στη πλάτη μου το μπετόν
βοηθώντας να χτιστεί αυτός ο κόσμος που ζούμε.
Είμαι ποιητής
κι αποστολή μου έχω να τραγουδάω το λαό μου.

Το τραγούδι μου είναι ένα κούτσουρο χοντρό
που πάνω του βράζουν το τσουκάλι τους οι αγωγιάτες
είναι ένα κουρέλι μάλλινο
για να τυλίξει ο οδοκαθαριστής τα κρυοπαγημένα πόδια του
το τραγούδι μου κουβαλάει νερό στους διψασμένους εργάτες των δρόμων
μοιράζει γράμματα απ’ το μέλλον στους ισοβίτες του Ιτζεδίν.

Δεν είμαι εγώ κι εγώ παρά μονάχα ένα μικρό ψηφίο
μες στην παγκόσμια λέξη :Λευτεριά.

Εμείς δεκαπέντε χρόνια τώρα πεινάμε
δεκαπέντε χρόνια κρυώνουμε
δεκαπέντε χρόνια μας σκοτώνουν και δεκαπέντε χρόνια ελπίζουμε.
Δεκαπέντε χρόνια τραγουδήσαμε και ζήσαμε,
Πού ναι , λοιπόν, τα δικά σας τραγούδια ;
Όποιος δεν τραγουδάει
Πεθαίνει .

Χρόνια γεμάτα γεγονότα γεμάτα σκοτωμένους ,
ανατιναγμένα τραίνα, πανικό γεμάτα πυρκαγιές,
σημαίες, καταδότες και τραγούδια.
Χρόνια ταρακουνημένα απ’ τα μπρούτζινα χέρια του λαού.

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έμαθα κι εγώ να υπάρχω.
Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έμαθα να σφυράω και να προχωρώ.
Ήταν σκληρά τα χρόνια κι έπρεπε να μάθω να πεθαίνω και να μισώ.

Και με το ίδιο στόμα , αγαπημένη μου που σε φιλάω τρυφερά
θα μπόραγα να δαγκώσω το λαιμό εκείνου του φασίστα
που ‘ριχνε μπόμπες στις πλατείες καθώς παίζαν ανύποπτα τα παιδιά

τώρα ζητάνε να πάψω να τραγουδάω.
Μα εγώ δεν είμαι πια ποιητής.
Εγώ τραγουδάω
όπως περπατάει ένα ποτάμι
όπως τινάζεται στον αέρα ένα βουνό.
Τραγουδάω όπως γεννιέται κανείς
όπως πεινάει
όπως κρυώνει.

Τραγουδάω όπως ένας άλλος πεθαίνει.

Τραγουδάω εσάς , αδέρφια μου
εσάς που χτίζετε τις μεγαλουπόλεις
που καμπυλώνετε σαν ουράνια τόξα τις γέφυρες
εσάς που ρίχνετε το βάρος της καρδιάς σας πάνω στα κομπρεσέρ
τραγουδάω εσάς, μικρά μου αγόρια
που ξεπαγιάζετε πουλώντας σπίρτα στους δρόμους του χειμώνα
εσάς που αγοράζετε τα χαλασμένα λαχανικά απ’ τις αγορές
εσάς που φοράτε εφημερίδες κάτω απ’ τα τριμμένα σας σακάκια
εσάς που πουλάτε τις κουβέρτες σας
για ν’ αγοράσετε το φέρετρο του παιδιού σας
τραγουδάω εσάς που πεινάτε
εσάς που δεν πεινάτε πια γιατί πεθάνατε απ’ την πείνα.
Τραγουδάω εσάς που ξεκινάτε κάθε αυγή κουβαλώντας
κάτω από το τρύπιο πουκάμισό σας ένα κομμάτι ψωμί
κι ολάκερη την ισότητα του κόσμου.

Σας τραγουδάω, αδέρφια μου
ανεβασμένος απόψε σε μια ντάνα σακιά κάτω στο λιμάνι
δείχνοντας τα σάπια δόντια μου
στα ξένα καράβια .




 Τάσος Λειβαδίτης


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ
Γράφτηκε όταν κατασχέθηκε το βιβλίο
« Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου »




πηγή : http://oasigr.5.forumer.com/a/_post752-45.html

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Εν Αρχή ην ο Λόγος

ένα συννεφιασμένο πρωινό
ένα μικρό ποίημα γύρισε το κεφάλι του πάνω από τον ώμο του
κοίταξε μέσα στην ομίχλη τι να ταν αυτό που το καλούσε
ο ήχος ήταν απροσδιόριστος αλλά βασάνιζε τα αυτιά του
προσπάθησε μάταια να διακρίνει , δεν έβλεπε τίποτα...
καθάρισε τη σκέψη του να νιώσει αυτό που του συμβαίνει
μια γαλαζοθαλασσιά  αύρα τον τύλιξε
άκουσε ψίθυρους τόσο δυνατούς
όμως δε φοβήθηκε καθόλου
ήξερε, πως κάπου εκεί μέσα στην ομίχλη
αυτό που χρόνια καρτερικά τον περιμένει
αυτό που συνιάλα στέλνει και καπνούς
που πάντα λυγερά του τραγουδούσε
του κρατούσε αόρατη συντροφιά
το κοίταζε με πόθο και ριγούσε
ζεστή του έστελνε αγκαλιά
είναι η γλυκιά του μοίρα
που αστείρευτα και ατέρμονα, αιώνια θα αγαπά



 άραγε τι σημασία έχουν οι λέξεις , που οδηγούν και πως πρέπει να τις χρησιμοποιούμε..;;
είναι σημαντικό να γνωρίζουμε

Από την κοσμογονία στην γλωσσογονία Μια συν-ζήτησηhttp://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=8972171

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε Γαύδο και Μεσαρά

Όλο και συχνότερα έρχονται στο φως επιστημονικές μελέτες που αποδεικνύουν την ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Κρήτη, ενώ την ίδια ώρα το ενδιαφέρον για αυτές αναζωπυρώνεται μπροστά στο φάσμα μιας επαπειλούμενης έλλειψης στα διεθνή αποθέματα.

Ανάλογη μελέτη με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει δημοσιοποιηθεί από τον καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας κ. Αβραάμ Ζεληλίδη, που με επίγειες έρευνες εντόπισε φυσικό αέριο στην κοιλάδα Μεσαράς και σε υποθαλάσσια λεκάνη εώς τη Γαύδο.

Όπως εξηγεί ο Καθηγητής, «νότια της Κρήτης απλώνονται πέντε λεκάνες υδρογονανθράκων με πολύ μεγάλη δυναμική. Τα στοιχεία και η μελέτη δείχνουν ότι πρόκειται για μεγάλες λεκάνες με πολύ μεγάλο πάχος και ανάλογη δυναμική, ενώ όλες βρίσκονται εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης».

Μια περιοχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ένα τεράστιο υποθαλάσσιο βουνό που διαπερνά την Ανατολική Μεσόγειο.

«Στο βουνό αυτό σχηματίζονται ηφαίστεια λάσπης που δημιουργούν τη διαφυγή μεθανίου, όπως είναι ο Προμηθέας και το πεδίο των Ολύμπων που βρίσκεται δυτικά των Κυθήρων, ενώ σημεία διαφυγής υπάρχουν και νότια από τα πέντε πεδία της Κρήτης», εξηγεί ο καθηγητής κ. Ζεληλίδης και σημειώνει ότι «εκτός από το μεθάνιο υπάρχουν και τεκτονικές δομές που θεωρούνται ιδανικές για συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου».

Η πρώτη εκτίμηση όσον αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που εντοπίστηκαν στην Κρήτη είναι ότι μπορούν να καλύψουν ανάγκες σε συγκεκριμένες περιοχές και οι επιστήμονες ζητούν εκτεταμένη έρευνα, καθώς εκτιμούν ότι υπάρχουν ποσότητες ικανές να εξυπηρετήσουν τη ζήτηση σε όλο το νησί.

Επίκεντρο η κοιλάδα της Μεσαράς απ’ όπου απλώνεται μια λεκάνη, η οποία υποθαλάσσια εκτείνεται μέχρι τη Γαύδο.

«Aπό το 2008 έχουμε κάνει τέσσερις γεωτρήσεις στην περιοχή του Δήμου Αρκαλοχωρίου και όλες έδωσαν φυσικό αέριο, ακόμα βγάζουν μεθάνιο. Ισως μόνο αυτό να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες όλης της Κρήτης», λέει ο καθηγητής Γεωλογίας κ. Αβραάμ Ζεληλίδης.
«Με πρόταση του Δήμου Αρκαλοχωρίου και σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης αρχίσαμε να ψάχνουμε στην περιοχή. Βρήκαμε σε όλες θυλάκους αερίου. Το επόμενο στάδιο είναι να γίνουν παραγωγικές γεωτρήσεις που θα αξιοποιήσουν το φυσικό αέριο, που είναι πεντακάθαρο, έχει μεθάνιο 95% και μπορεί να μπει στην παραγωγή. Υπάρχει δυνατότητα να μεταφέρεται σε δεξαμενές και να τροφοδοτεί αρχικά θερμοκήπια και μονάδες».


Πεδιάδα Μεσαράς


Στην πεδιάδα της Μεσσαράς στις δοκιμαστικές γεωτρήσεις που έγιναν από το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Πολυτεχνείο Κρήτης εντοπίστηκε φυσικό αέριο. Μετέπειτα έρευνες δείχνουν ότι το ίδιο πεδίο απλώνεται υποθαλάσσια έως την Γαύδο, ενώ νότια της Κρήτης υπάρχουν πέντε πετρελαιοπιθανές λεκάνεs. Πρόκειται για τις περιοχές που ονομάζονται Πτολεμαίος, Ποσειδώνας, Στράβων, Πλείνιος και Γόρτυς.

Το κοιτάσμα της Γαύδου

Το επόμενο στάδιο της έρευνας είχε ως επίκεντρο τη Γαύδο, καθώς η λεκάνη των υδρογονανθράκων, που ξεκινά από τη Μεσαρά, απλώνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την περιοχή του ακριτικού νησιού.
«Πιστεύουμε ότι στην υποθαλάσσια λεκάνη υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου, όπως δείχνουν τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, η σεισμική έρευνα και η γεωμετρία της λεκάνης», λέει ο καθηγητής κ. Αβραάμ Ζεληλίδης και σημειώνει ότι στο νησί μελετήθηκαν επίγειες φυσικές τομές και καταγράφονται επιφανειακές εμφανίσεις φυσικού αερίου. «Τα στοιχεία οδηγούν προς το κέντρο της λεκάνης, σε μια ιζηματογενή ακολουθία πάχους 6 χλμ., κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη δυναμική, ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα».

Τέλος, σύμφωνα με τον καθηγητή αν αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα αυτά, σε συνδυασμό με εκείνα που έχουν βρεθεί στη Δυτική Ελλάδα το Καστελόριζο και η λεκάνη Ηρόδοτος, τότε θα εξασφαλιστεί η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια.

flashnews.gr

πηγή : www.neatv.gr

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Βάλε την υπογραφή σου για να βοηθήσεις παιδιά που έχουν ανάγκη

Petition


Ας ενώσουμε τις φωνές μας για να βοηθήσουμε τα λιγότερο τυχερά παιδιά αυτού του κόσμου να χαμογελάσουν ξανά!
Υπογράψτε για να καθιερωθεί η 9η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Χαμόγελο του Παιδιού.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Συνέντευξη Ελένης Καλαμάρη

... την Ελένη τη γνώρισα από μία εκπομπή στην τηλεόραση και αμέσως ένιωσα θαυμασμό για τη δύναμη που έδειξε εκεί που οι περισσότεροι θα λύγιζαν ,όταν της διέγνωσαν καρκίνο για δεύτερη φορά . Η Ελένη αντιστάθηκε με πείσμα και συνεχίζει να παλεύει με το Μαύρο Καβαλάρη και αφηγείται μέσα από το ''από Έλενα, Ελένη'' όλα όσα έζησε κοιτώντας κατάματα το θάνατο και δίνει μάθημα ζωής ενώ παράλληλα στηρίζει με μέρος των εσόδων του βιβλίου της την ΜΚΟ ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ .


 "Όταν προσβλήθηκα από τη νόσο, το πρώτο πράγμα που έμαθα μέσα από τον πόλεμο με την αρρώστια μου, ήταν πως αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσα σημαντικά, τελικά ήταν όλα τόσο ασήμαντα. Πλέον το διακωμωδώ. Μαλλιά είναι και θα ξαναφυτρώσουν, το θέμα είναι να είμαστε ζωντανοί και να έχουμε την υγεία μας και αυτούς που αγαπάμε δίπλα μας. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που δίνουν σημασία σε τέτοια μικροπράγματα, τους θεωρώ επιφανειακούς και δε με αφορούν πλέον. Εγώ δεν έχασα ούτε το κουράγιο, ούτε την αισιοδοξία μου. Όσον αφορά στη φιλαρέσκεια, ναι σταμάτησα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη συνεχώς και να συνοφρυώνομαι αν τα ρούχα που φορώ δεν είναι μάρκα ή αν τα μαλλιά μου είναι αχτένιστα. Από Έλενα ουσιαστικά μεταμορφώθηκα σε Ελένη. Η νόσος άλλωστε μου εξασφάλισε και μια δαπάνη λιγότερη, αυτή του κομμωτηρίου."